Πολλές φορές υπάρχει υποχώρηση του οστού στην περιοχή όπου προγραμματίζεται να τοποθετηθεί ένα οδοντικό εμφύτευμα. Η υποχώρηση του οστού μπορεί να οφείλεται στην Περιοδοντίτιδα, στην μακροχρόνια χρήση τεχνητής οδοντοστοιχίας (ολική μασέλα ή μερικό μασελάκι), σε αναπτυξιακό έλλειμμα, σε τραυματική βλάβη ή σε ατύχημα. Αυτή η υποχώρηση του οστού πρέπει συχνά να διορθωθεί χειρουργικά, για διάφορους λόγους:

• για να δημιουργηθεί αρκετό οστικό υπόβαθρο ώστε να μπορέσει να τοποθετηθεί ένα εμφύτευμα. Αυτό είναι αναγκαίο σε περιπτώσεις όπου η υποχώρηση είναι σημαντική και δεν υπάρχει αρκετό οστό για να τοποθετηθεί ένα οδοντικό εμφύτευμα

• για να δημιουργηθεί αρκετό οστικό υπόβαθρο ώστε να μπορέσει να τοποθετηθεί ένα εμφύτευμα στη σωστή θέση. Αυτό είναι αναγκαίο στην περίπτωση εμφυτεύματος στην αισθητική περιοχή (πάνω μπροστινά δόντια) όπου το οστό και το ούλο πρέπει να βρίσκονται στην σωστή θέση, στο ίδιο ύψος με τα παρακείμενα δόντια, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να δείχνει φυσικό. Επίσης είναι συχνά επιθυμητό για να μπορεί ο ασθενής να κρατά καθαρή και υγιή την αποκατάστασή του, χωρίς να υπάρχουν «βαθουλώματα» και περιοχές που συγκρατούν τροφές και μικροβιακή πλάκα.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την Οστική Ανάπλαση είναι διάφορα: οστικό μόσχευμα (από τον ίδιο τον ασθενή, επεξεργασμένο ανθρώπινης προέλευσης, επεξεργασμένο ζωικής προέλευσης, συνθετικό), μεμβράνη κάλυψης (συνήθως κολλαγόνου), βιολογικοί παράγοντες (εργαστηριακής προέλευσης ή από το αίμα του ασθενή μετά από φυγοκέντρηση).

Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές αναπλαστικές τεχνικές για να επιτύχει κάνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Διαφέρουν μεταξύ τους ανάλογα με την χρονική στιγμή που εφαρμόζονται, την περιοχή που εφαρμόζονται και το μέγεθος ανάπλασης που επιθυμεί κάνεις να επιτύχει.

---

Την ώρα της εξαγωγής του δοντιού

Πολύ συχνά πραγματοποιείται οστική ανάπλαση στην συνεδρία της εξαγωγής του δοντιού (τεχνική «Διατήρησης των Διαστάσεων της Ακρολοφίας»). Ο σκοπός είναι να προλάβει κανείς την υποχώρηση του οστού και του ούλου και να μην προβεί αργότερα σε οστική ανάπλαση, όταν πλέον έχει ήδη υποχωρήσει το οστό.

Μετά την εξαγωγή του δοντιού και πριν την τοποθέτηση του οδοντικού εμφυτεύματος

Πρόκειται για την πιο συνηθισμένη κατηγορία Οστικής Ανάπλασης, όπου στοχεύει κανείς να «χτίσει» οστό για να μπορέσει να τοποθετήσει ένα οδοντικό εμφύτευμα (όταν δεν υπάρχει αρκετό οστό), είτε για να μπορέσει να τοποθετήσει ένα οδοντικό εμφύτευμα στην ιδανική θέση (όπως περιγράφεται πιο πάνω). Είναι η τεχνική «Αύξησης των Διαστάσεων της Ακρολοφίας».

Επίσης σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνεται και η τεχνική «Ανύψωσης Ιγμορείου». Πρόκειται για την Οστική Ανάπλαση που πραγματοποιείται στις πίσω περιοχές της άνω γνάθου, δηλαδή στις περιοχές των προγομφίων και γομφίων πάνω δεξιά / πάνω αριστερά. Αυτές οι περιοχές είναι συχνά οι πιο απαιτητικές για την τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων λόγω της ανεπαρκούς ποσότητας και ποιότητας του οστού.

Είναι μια ασφαλής τεχνική όπου πραγματοποιείται η ανύψωση του εδάφους του ιγμορείου άντρου για να δημιουργηθεί χώρος για νέο οστό. Συνήθως απαιτείται μια περίοδος επούλωσης από 4 έως 12 μήνες πριν τοποθετηθεί το οδοντικό εμφύτευμα.

Κατά την τοποθέτηση του οδοντικού εμφυτεύματος

Αρκετά συχνά απαιτείται οστική ανάπλαση τη στιγμή της τοποθέτησης του οδοντικού εμφυτεύματος. Ο στόχος είναι να αυξηθεί ο όγκος του οστού όταν αυτός είναι ανεπαρκής («λεπτό» οστό) και να αποκτήσει έτσι το εμφύτευμα καλύτερη μακροχρόνια σταθερότητα και αισθητική.

Η τεχνική της «Ανύψωσης Ιγμορείου», που περιγράφεται παραπάνω, μπορεί να εφαρμοστεί κάποιες φορές την στιγμή της τοποθέτησης του οδοντικού εμφυτεύματος, με 2 παραλλαγές: η «ανοιχτή» και η «κλειστή» ανύψωση ιγμορείου.

Κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό και η αντιμετώπισή του είναι εξατομικευμένη. Κάποιες από αυτές τις τεχνικές μπορεί να διαφέρουν ή να συνδυαστούν μεταξύ τους. Μετά από προσεκτική μελέτη του περιστατικού, προτείνουμε την λύση που θα προσφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.